Eind winter: bloemen in het Cantabrisch Gebergte (Asturias).
Halverwege maart zijn we enkele dagen naar het qua klimaat zachtere Asturias geweest, waar vele bloemen al vol in bloei stonden. We hebben zeker 40 verschillende bloemen kunnen fotograferen, waarvan sommige heel algemeen zijn en andere best wel bijzonder. In deze post wordt een kleine verzameling van de gevonden bloemen getoond, terwijl de resterende planten in andere posts aan bod zullen komen.
Terwijl we afdaalden van een koude en besneewde bergpas naar de bergkloof die toegang geeft tot het milde Asturias, verschenen er in de berm ineens de eerste bloemen. In dit geval de stengelloze sleutelbloem (Primula vulgaris).
De stengelloze sleutelbloem heeft zijn naam te danken aan de relatief korte stengel, indien vergeleken met andere sleutelbloemen. De 5 kroonbladeren zijn bleekgeel van kleur met een donkergeel hartje en er is maar één bloem per stengel. In Nederland en Belgie staat deze plant op de rode lijst als zeer zeldzaam.
Ook de gewone of gulden sleutelbloem (Primula veris) was al aanwezig. Deze sleutelbloem heeft een langere stengel dan de stengelloze sleutelbloem die bovendien getooid is met meerdere donkergele bloemen. Deze soort komt ook veel voor in de het zuidelijke gedeelte van het Cantabrisch Gebergte, maar daar stonden ze zeker nog niet in bloei.
Aan het eind van de kloof stonden de bermen al in volle bloei, o.a. met grote muur of grootbloemige muur (Stellaria holostea). Groeien vaak langs bosranden en wegbermen in de buurt van bossen (zoals hier). kan worden verward met de (akker)hoornbloem.
Ook de paardebloem ontbrak niet (Taraxacum officinale), in dit geval midden tussen het grote muur.
De wrangwortel (Helleborus viridis), die ook behoort tot de ranonkelfamilie, is in Belgie zeldzaam en in Nederland zeer zeldzaam. Omdat deze plant werd gekweekt als medicinale plant komt hij in Nederland alleen maar voor bij pastorietuinen, oude landgoederen en dergelijke. Planten waarvan het natuurlijke verspreidingsgebied veel zuidelijker ligt worden stinsenplanten genoemd. In dit geval bestaat het oorspronkelijke verspreidingsgebied misschien alleen maar uit de Pyreneeën en het Cantabrisch Gebergte. De wrangwortel heeft grondstandige bladeren (in de foto 2 stuks, rechts beneden) en de bloemen gaan veel verder open dan bij het stinkend nieskruid.
Detail van de bloem van de wrangwortel.
De bosanemoon (Anemone nemorosa) is ook een plant uit de ranonkelfamilie. De plant bestaat uit een stengel met drie bladeren en bovenop een witte bloem. Omdat ze zich ook vermeerderen d.m.v. wortelstokken groeien ze vaak in dichte groepjes opeen, hoewel dat hier niet het geval was.
Detail van de bloem van de knolsmeerwortel.
De wilde hyacinth behoort tot het geslacht Hyacinthoides waarvan zo´n 11 soorten bestaan, hoewel het hier waarschijnlijk om de Spaanse hyacinth (Hyacinthoides hispanica) gaat. Ze groeien vaak in (verspreide) groepen omdat de zware zaden zich niet erg ver kunnen verspreiden.
Met een mooie blauwe kleur van de neerhangende klokjes.
Ook het koolzaad (Brassica napus) stond al in volle bloei, vooral langs wegen en paden en af en toe een veld vol, hoewel in dit geval langs een beekje. Uit de zaden kan koolzaadolie worden gewonnen en daarom werd de plant vroeger veel in Groningen en in de Flevopolder verbouwd, echter na de daling van de prijs is de produktie sterk gedaald. Tegenwoordig lijkt het koolzaad een kleine come-back te maken.
Detail van de bloem van het koolzaad. Een doodgewone maar toch mooie bloem.
Veel variatie aan wilde bloemen gefotografeerd. Mooie overzicht plaatjes, met veel informatie.
BeantwoordenVerwijderenGr. Nicole
Hallo Nicole, en er waren nog veel meer wilde bloemen, en dan al half maart!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Marius.